(τελευταία ενημέρωση ανάρτησης 4-9-2023)
Έτσι, “ξαφνικά”, στις 25 το μεσημέρι, άνοιξε την εξώπορτα καβάλησε τις νότες του ROADHOUSE BLUES μπήκε στο πρώτο bar που συνάντησε και άρχιζε να λικνίζεται μεθυστικά στους ήχους του παρέα με μια μεγάλη μπύρα και ένα σφηνάκι ουίσκι. Έπειτα πέταξε και ταξίδεψε ονειρικά στα χρώματα από την ΈΝΑΣΤΡΗ ΝΥΧΤΑ παρέα με τις μελωδίες του SAN FRANCISCO σε μια μεταμεσονύχτια υγρή πόλη γεμάτη με χορταστικά αρώματα. Στην συνέχεια έστριψε ορμητικά καβάλα στους ήχους από πινέλο από την ΚΡΑΥΓΗ και με όπλο τους στίχους από το Η ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΣΚΥΛΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ τους πήρε όλους, όλες και όλα ο γαμημένος (γερο)διάολος. Κατόπιν παρέα με την R51 του και με τις ON THE ROAD φράσεις συνοδεία μελωδιών κλασσικής μουσικής τον έβγαλε στην εκκλησία του Νοτρ Νταμ ντι Σαμπλόν μένοντας και κατακτώντας την Τέχνη των ανοιγμάτων της αλλά κλοτσώντας μετά βδελυγμίας το μοντέλο. Συνέχισε με προτάσεις από το ΘΑ ΦΤΥΣΩ ΣΤΟΥΣ ΤΑΦΟΥΣ ΣΑΣ με το πεντάγραμμο να χορεύει στους ρυθμούς του A MILLION MILES AWAY προς το λιμάνι. Εκεί πήρε το καράβι για Σύρο προς ένα κουτούκι, μετά πίσω στον Πειραιά για ένα καταγώγι, ώστε να πάει να βρει τον Βαμβακάρη, τον Παπαϊωάννου και τα άλλα αλάνια να τραγουδήσει και να χορέψει για τον νταλκά του με ένα ποτήρι τσίπουρο χωρίς στο πάτωμα. Άφησε για επόμενο χρόνο έναν καφενέ παραδοσιακό, κάπου στην Αθηνάς, να βρει τον καπετάν Γιώργη και να τελειώσουν εκείνη την μισή κουβέντα που δεν είχαν καν αρχίσει. Βλέπεις, από τα 13 του χρόνια περπάταγε στα αγκάθια· ίσως και πιο μπροστά.
