Σκίτσο - Μελάνι - Κάρβουνο - Κολλάζ - Μικτή Τεχνική | Sketch - Ink - Charcoal - Collage - Mixed Technique

Τρύγος

80 Χ 100, κάρβουνο

27 Μαΐου 2022

Σπουδή στον Βρυζάκη, μολύβι - κάρβουνο, 80 εκ. Χ 100 εκ.

Να ξέρετε κουφάλες, σάς έχω πληρώσει όλες, δεν σάς χρωστάω τίποτα.

Κοιτώντας ψηλά, 20Χ25, μελάνι

Δικαίωμα
Διατηρώ το δικαίωμα της δίνης των νερών
Και του αχανούς κέντρου της
Στο βάθος της θάλασσας.
Διατηρώ το δικαίωμα του ύψιστου πόθου
Και της ατέρμονης κίνησης των χρωμάτων
Ενός Αυγουστιάτικου δειλινού.

Μουδιασμένα μέλη φαντάζουν ανίκανα να ορθωθούν και προτιμούν να φιλήσουν τη γη απολογούμενα για τα λόγια που δεν θα ειπωθούν, για τις πράξεις που δεν θα γίνουν.
Απολογία μπροστά στις Μοίρες, σινική μελάνη

Τα παιδιά παίζουν με γυάλινους βόλους ή με πετραδάκια; Μήπως πάλι παίζουν ζάρια όπως αργότερα θα παίξουν τη ζωή προσμένοντας, υπομένοντας, φιλοδοξώντας, επιδιώκοντας την καλή ζαριά του πεπρωμένου; Θα γίνουν μετρήσιμες μονάδες, στατιστικές, μάζα και παρακμή κάτω από τη λέξη υποταγή.

Ο Όχλος Μέσα μου, σινική μελάνη

Εγώ -ποιός εγώ άραγε;- γυμνός -δε μπορώ να είμαι αλλιώς μπροστά Σου- κοιτώ αποκλειστικά το χώμα αναζητώντας τις γραφές πάνω στις ταφόπλακες που θα κοσμίσουν στο μέλλον το παρελθόν νιώθοντας σα βάρος ασήκωτο το γαλάζιο τ' ουρανού κι ας είναι φορές που μου θυμίζει μια θάλασσα που παιχνιδίζει ή μια σημαία μετά από παρέλαση δρεπανοφόρων αρμάτων.

Αναζήτηση, σινική μελάνη

...Στο σημείο αυτό ο Κουμπλάι Χαν περιμένει ότι ο Μάρκο θα μιλήσει για την Ειρήνη έτσι όπως την είδε από μέσα. Ο Μάρκο όμως δε μπορεί να το κάνει: όποια κι αν είναι η πόλη που εκείνοι του οροπεδίου ονομάζουν Ειρήνη, ο ίδιος δεν κατόρθωσε να τη γνωρίσει, άλλωστε δεν έχει μεγάλη σημασία: αν τη δει κανείς στέκοντας στο κέντρο της είναι μια άλλη πόλη. Ειρήνη είναι το όνομα μιας πόλης που βλέπεις από μακριά, αν την πλησιάσεις αλλάζει.

Άλλη είναι η πόλη για όποιον περνά χωρίς να μπει μέσα, και άλλη για όποιον εγκλωβίζεται σ' αυτή και δε μπορεί να ξεφύγει. Άλλη είναι η πόλη στην οποία φτάνει κανείς για πρώτη φορά, άλλη είναι εκείνη που αφήνει πίσω του για να μην ξαναγυρίσει ποτέ, η καθεμιά αξίζει ένα διαφορετικό όνομα, ίσως, για την Ειρήνη να μίλησα ήδη χρησιμοποιώντας άλλα ονόματα, ίσως να μη μίλησα παρά μόνο για την Ειρήνη.

Ίταλο Καλβίνο, "Οι Αόρατες Πόλεις", εκδ. Καστανιώτη

Ο Νεκρός

Ήρθαν τα πρώτα τηλεγραφήματα
Σταμάτησαν τα πιεστήρια και περίμεναν
Έγιναν οι παραγγελίες στις αρμόδιες αρχές.

Μα ο νεκρός δεν πέθανε την ορισμένη ώρα.
Όλοι φόρεσαν τις μαύρες γραβάτες
Δοκίμασαν στον καθρέφτη τις συντριμμένες πόζες
Ακούστηκαν οι πρώτοι λυγμοί τα θλιβερά εγκώμια.

Μα ο νεκρός δεν πέθανε την ορισμένη ώρα.
Στο τέλος οι ώρες γινήκαν μέρες
Εκείνες οι φριχτές μέρες της αναμονής
Οι φίλοι άρχισαν να διαμαρτύρονται
Έκλεισαν τα γραφεία τους σταμάτησαν τις πληρωμές
Γυρνούσαν τα παιδιά τους αδέσποτα στους δρόμους.
Έβλεπαν τα λουλούδια να μαραίνονται.

Μα ο νεκρός δεν πέθανε την ορισμένη ώρα.
(Τόσα και τόσα πράγματα πού δεν προβλέπονται
Τόσες συνέπειες ανυπολόγιστες, τόσες θυσίες,
Σε ποιους υπεύθυνους να διαμαρτυρηθείς, που να φωνάξεις;)
Και ο νεκρός δεν πέθανε την ορισμένη ώρα.

Μανώλης Αναγνωστάκης
(η φωτογραφία είναι από έναν πρωτόλειο σχεδιασμό

θέματος μου με αρχικό τίτλο "Νεκροτομείο")

Σε μια διαβάτισσα

Του δρόμου τ' οχλαλοητό ξεκούφαινε τριγύρα.
Ψηλή, λιγνή, στα μαύρα της, αρχοντολυπημένη,
κάποια γυναίκα διάβηκε κρατώντας σηκωμένη
μ' επίδειξη της ρόμπας της τη νταντελένια γύρα.

Ευγενικιά και λυγερή με πόδι ως αγαλμάτου.
Κι εγώ ρουφούσα, όπως αυτός που τρέλα τον χτυπάει,
στα μάτια της τεφρό ουρανό που θύελλες γεννάει,
μια γλύκα σαγηνευτική και μια ηδονή θανάτου.

Κάποια αστραπή... νύχτα μετά! - Διαβάτισσά μου ωραία
που ξαφνικά στο βλέμμα σου ξανάνιωσα, για πε μου
αλλού πια μόνο θα σε δω, σε κάποια ζωή νέα;

αλλού, πολύ μακριά από 'δω! αργά! κι ίσως ποτέ μου!
Γιατί δεν ξέρω αν πουθενά θέλω πια σ' ανταμώσει,
ω, εσένα που θ' αγάπαγα, ω σύ, που το 'χεις νιώσει!

Κάρολος Μπωντλαίρ, "Απαγορευμένα Ποιήματα",

απόδοση Γιώργου Σημηριώτη, εκδ. Κοροντζή

(Η φωτογραφία είναι αρχικός σχεδιασμός για γυμνό)

Η κοπέλα που καθόταν παραδίπλα στο μπαρ, Παρασκευή βράδυ.
Δυστυχώς δε ρώτησα τ' όνομά της... Μου αρκεί η ανωνυμία ενός σχεδίου.

~/.\~ 21 Μαΐου 2019

And as you see my dear
We cut ourselves like a star.
And as a promise we'll burn
Our steps in front yard.

Και όπως βλέπεις μικρή μου
Κόβουμε τους εαυτούς μας όπως ένα αστέρι.
Και σαν υπόσχεση θα κάψουμε
Τα βήματά μας στην αυλή.

σ.π. 21/05/2019
φωτογραφία: ένα πρόχειρο σχέδιο σε μπαρ

23 Μαρτίου 2023
Ένα πρόχειρο σκιτσάκι στις σημειώσεις μου μιας κοπέλας

που καθόταν απέναντι μου πριν από μερικά βράδια.

15 Οκτωβρίου 2020

Αγαπητές φίλες και αγαπητοί φίλοι, λόγω τού ότι αισθάνομαι ιδιαίτερα κορεσμένος,

και επειδή πρέπει να στραφώ επειγόντως στα "εις εαυτόν", θα σταματήσω να σάς διαβάζω,

έστω κι αν γράφεται, ας πούμε, ιδιαίτερα πράγματα . Μη μού κρατήσετε κακία ε;

© φωτογραφία: Αγωνία

Αν θυμάμαι καλά 35εκ. Χ 50εκ..

Μικτή τεχνική, (σινική μελάνι, ακρυλικά, κολλάζ), μάλλον γύρω στο 2000.

~/.\~ 10 Ιουνίου 2011

"Μια φωνή, ή καλύτερα μια κραυγή, που δεν ακούγεται αλλά αποτυπώνεται στην έκφραση του προσώπου, σε μια ρυτίδα του ή ακόμα μπορεί και να χαράσεται σα μια γραμμή στην παλάμη του χεριού..."

14 Οκτωβρίου 2017

1986 ή 1987; Δε θυμάμαι ακριβώς. Από τις σχετικά ανέμελες χρονιές. Τότε που μαθαίναμε ελεύθερο. Στο εργαστήριο είχα ποζάρει για τον φίλο Γιώργο Κουρκούβελο για τα "γρήγορα" που λέμε.

ΣΧΟΛΙΑ

γιωργος κουρκουβελος
Είσαι απίστευτος, πρέπει να είναι στο εργαστήριο ελευθέρου σχεδίου,

Στέλιος Παςαλλού
Ε ναι! Από που αλλού;

γιωργος κουρκουβελος
Ωραία , εκείνο το σχέδιο το μεγάλο από έργο του Ροντέν το έχεις;

Στέλιος Παςαλλού
Τους αστούς του Καλαί λες. Μακάρι να το είχα! Αυτό το σχέδιο - οι αστοί - με συνόδευαν σε κάθε μετακόμιση που έκανα. Είχα κάνει πολλές τότε. Δυστυχώς το 1994 δεν άντεξε άλλο, παρ' όλες τις συντηρήσεις που του είχα κάνει. Είχε γίνει πια κουρέλι. Δεν μπορείς να φανταστείς όμως, πόση δύναμη και πείσμα μου έδιναν οι αστοί του Καλαί! Αν μπορούσα θα το είχα ακόμη. Περάσαμε ωραία Γιώργο τότε.

γιωργος κουρκουβελος
Θυμάμαι το είχες σιδερώσει, και είχε γίνει έργο από ένα κουβάρι που το είχα αφήσει. Είμασταν παιδιά κ καλή παρέα.

Στέλιος Παςαλλού
Όχι μόνο το είχα σιδερώσει, το είχα συντηρήσει όσο μπορούσα καλύτερα με τις γνώσεις που είχα τότε. Απλά οι μετακομίσεις ήταν πολλές. Το σχέδιο που κοινοποίησα είναι συντηρημένο, κορνιζαρισμένο και το βλέπω κάθε μέρα. Ναι, είμασταν παιδιά και καλή παρέα.

Psychedelic Bubbles

(σύνθεση από αφίσες του '60)

25 εκ. Χ 60 εκ.

~/.\~

1 Φεβρουαρίου 2019

Καλό μήνα σε όλες και όλους.
Ας είμαστε ωφέλιμα δημιουργικοί
και ό,τι καλύτερο για τον καθένα μας.

(Η φωτογραφία είναι από παλιότερο έργο μου
με τίτλο Psyckedelic Bubbles - ζωγραφική σε γυαλί)